یکی از نقش ها و اهداف اساسی امامت، هدایت افراد بشر است . پیش از آن که به بررسی نقش هدایت کنندگی امام از دیدگاه قرآن کریم بپردازیم، لازم است تعریف هدایت و کابردهای قرآنی آن را بیان کنیم .

تعریف هدایت

واژه ی «هدایت » ، مصدر و به معنای «راهنمایی و ارشاد» است . ⁽⁴¹⁾ به گفته ی برخی از واژه شناسان، هدایت، راهنمایی همراه با لطف و مهربانی است . ⁽⁴²⁾ این واژه، در زبان عربی هم به صورت متعددی به کار رفته است و هم به صورت لازم . گونه ی دوم، با حرف «الی » یا «لام » متعددی می شود . آیه ی «اهدنا الصراط المستقیم ⁽⁴³⁾ » از گونه ی نخست و آیه های «والله یهدی من یشاء الی صراط مستقیم ⁽⁴⁴⁾ » و «ان هذا القرآن یهدی للتی هی اقوم ⁽⁴⁵⁾ » از گونه ی دوم است . هدایت، به معنای «پیمودن راهی که انسان را به مقصد می رساند» نیز به کار رفته است . ⁽⁴⁶⁾ در این کاربرد، این واژه، لازم است نه متعدی و به معنای «هدایت یافتن » است و نه «هدایت کردن » وقتی گفته شود: «هدی الرجل » ، معنای آن این است که «آن مرد هدایت شد» . ⁽⁴⁷⁾ به عبارت دیگر، کلمه ی «هدی » در این کاربرد با کلمه ی «اهتدی » برابر است .